"Fietsen maakt me gelukkig"

Bart Linssen is informatiespecialist. Hij fietst elke dag vanuit Hoensbroek (gemeente Heerlen) naar zijn werkgever in Maastricht, bibliotheek Centre Céramique. De heenweg is 22 kilometer en de terugweg vanzelfsprekend ook. Een e-bike heeft Bart nooit overwogen. Zijn 'gewone' fiets volstaat.

Ooit haalde Bart zijn rijbewijs, maar een auto kocht de Limburger vervolgens niet. Al dertig jaar is de fiets zijn dagelijkse vervoermiddel voor woon- en werkverkeer. Collega’s prijzen zijn sportiviteit en Bart zelf geniet van de fietstochten. "Het liefst fiets ik 365 dagen in het jaar! Fietsen maakt me gelukkig.”

Met de gewone fiets

Per jaar fietst Bart ongeveer 12.000 kilometer. Eerst fietste hij vanuit zijn oude woonplaats Heerlen naar de bibliotheek in Valkenburg. Daarna ging hij werken in Maastricht en verhuisde hij naar Hoensbroek. Toch liet hij zich niet weerhouden door de grotere fietsafstand. Barts Santos-trekkingbike ging steevast de straat op tijdens doordeweekse ochtenden. Bart: ‘’Ik kan wel autorijden, maar ik heb meer met buiten zijn. Daarbij: een e-bike zou niet sneller gaan. Ik ga op de gewone fiets, afhankelijk van het weer, ook ongeveer 22 kilometer per uur."

Bijkomend voordeel is dat Bart al zijn spieren gebruikt. Geen overbodige luxe met een zittende baan. Hij licht toe: "Ik werk al fietsend aan mijn benen. Maar ook mijn armen en schouders bewegen en worden sterker. Die gebruik je wanneer je staat bij het beklimmen van een heuvel."

Bart grijnst: "Ik hoef nooit een stuk vlaai af te slaan, want ik verbrand die calorieën toch wel op de fiets. Ik ben heel eerlijk, ik ben geen topsporter en wordt regelmatig ingehaald, maar ik heb wel die dagelijkse beweging, waardoor ik volgens mij vitaal blijf.”

Gelukkig

Het woord ‘gelukkig’ is aan de orde als het gaat om fietsen. Bart: "Ik voel me gelukkiger als ik met de fiets naar het werk ga. Je trapt je ochtendgedachten van je af in de ochtend en eventuele stress vergeet je na werktijd. Je maakt je hoofd leeg, ervaart onderweg mooie dingen (een groet van iemand die ook vaak dezelfde route fietst, in tegenovergestelde richting), een bepaalde lichtinval en ga zo maar door. Als het extreem hard regent en ik de bus neem, voel ik me toch net wat minder gelukkig dan wanneer ik voor de fiets kies.’’

Bus is niet sneller

“Ik doe wel eens wedstrijdjes met de bus,” zegt Bart. Dan houd ik bij wie het eerst aankomt in Maastricht, hij of ik. De reisduur is voor ons beiden ongeveer één uur. Regelmatig win ik. Het ov is dus niet per se sneller dan de fiets. En ja, de fiets is toch ook nog steeds minder milieuvervuilend dan de bus. Dat is een fijne en belangrijke bijkomstigheid.”

Lifestyle

Bart is met recht een fietsfan te noemen. Hij heeft een stuk of twintig shirts van het merk Velojunkie. Shirts met bijvoorbeeld daarop uitspraken als ‘veni, vedi, vélo’. Op het werk staat Bart ook bekend als fietser. Een andere collega is ook enthousiast geworden dankzij Barts verhalen. Hij fietst elke dag vanuit Geleen naar kantoor.

Mensen vragen wel eens of hij de auto niet mist. Nee, Bart heeft niet het gevoel dat zijn lifestyle hem beperkt. Als er een borrel is van werk, gaat hij gewoon op de fiets er naartoe. En als hij langs wil gaan bij vrienden of familie, of naar een museum wil, springt hij op de fiets. Is het nabij Roermond of verder, dan neemt hij ook wel eens de bus of de trein. Maar soms vertrekt hij gewoon ruim op tijd, of een dag van tevoren, en fietst hij de hele afstand.

“Soms moet je ook accepteren dat bepaalde dingen niet kunnen. Ik ga geregeld op fietsvakantie en soms vertrek je vanaf een bepaald punt waar je alleen maar met de auto naartoe kan. Dan start ik dus maar op een andere plek. Het zij zo.”

Tegelijkertijd: als Bart een meubel koopt en wil vervoeren, kan hij een goede bezorgdienst inschakelen. De kosten daarvan zijn relatief niet hoog als je ze afzet tegen de kosten die het bezit van een auto met zich mee zouden brengen. Die heeft hij er graag voor over.

Goed materiaal

Bart investeert in zijn fiets, de stabiele Santos-trekkingbike ("de Mercedes onder de trekkingbikes") en in de degelijke fietsbanden (van 60,- EUR) waar hij 1,5 jaar mee fietst. Hij heeft goede fietstassen met daarin een fietspomp, reserveband, goed regenpak en ga zo maar door. Het zijn tassen waar de boodschappen voor de hele week in kunnen. "Dat gaat prima en het krat bier plaats ik er bovenop.’’

Sinds enkele jaren fietst Bart met fietshelm op. "Vroeger was ik er minder mee bezig maar dankzij helmcampagnes besef ik hoe kwetsbaar je bent op de fiets. Een tip: schaf een goede helm aan. Die voel je bijna niet en daardoor zit hij lekker.’’

Fietsvakanties

Bart maakt al sinds 1999 fietsvakanties. “Ik heb over de hele wereld gefietst. Van Ecuador tot Brazilië, Zuid-Afrika, Indonesië… Costa Rica vond ik fantastisch, zo gevarieerd is dat landschap. Daar wil ik nog wel eens naar terug. En ook Luxemburg en een rondje Nederland vind ik leuke vakantiebestemmingen per fiets, dat heb ik in de coronatijd ontdekt.

Dichterbij huis: het Heuvelland en de Ardennen kan ik ook aanraden. Er is hier meer te zien dan je verwacht! En op de fiets ga je wat langzamer dan wanneer je er in de auto voorbijraast. Heb jij wel eens écht naar het Zuid-Limburgse landschap gekeken? Wat zag je? Neem de fiets en je blik is heel anders.”

Grenzen kennen

Bart vertelt: “Meestal fiets ik op vakantie 100 kilometer per dag, tenzij ik stop om iets te bezichtigen. Dan fiets ik bijvoorbeeld 50 kilometer. Andere keren fiets ik 200 kilometer op een dag, maar ik ken mijn grenzen en pauzeer wanneer het nodig is. In Cuba moest ik bijvoorbeeld wat vaker stoppen, vanwege de hoge luchtvochtigheid. Één keer kwam ik mezelf goed tegen daar, en zat ik als een dood vogeltje langs de weg. Na wat rust herpakte ik me en ging verder. Ook dat hoort erbij.”

Op de bonnefooi

Hotels boekt Bart meestal een of twee dagen van tevoren. Hij legt uit: “Vroeger ging ik wel eens op de bonnefooi maar nu iedereen online reserveert, neem ik dat risico toch maar niet meer. Ik wil wel weten of er ergens plek is. Het stukje avontuur van vroeger mis ik wel eens, toen je moest doorfietsen als er geen plek was, in de hoop voor het donker ergens te arriveren. Het comfort dat er tegenover staat is ook wel weer prettig.’’

Eigen fiets mee op reis

Bart neemt altijd zijn eigen fiets mee op vakantie. De fiets met de naam De Rode Baron. Die tweewieler gaat ook mee op verdere bestemmingen, de fiets vliegt dan mee. Bart: "Je moet dan de banden een beetje leeglaten, want als de luchtdruk wegvalt kunnen ze anders uit elkaar springen in het vliegtuig. Ik heb een gps-apparaat op de fiets en daarmee kan ik onderweg routes inladen. De routes zoek ik van tevoren uit, via websites zoals Europafietsers, www.wereldfietser.nl, via Fietsfora."

Bart bestudeert bovendien boeken met daarin historische fietsroutes. "Ik heb de Bibliotheekacademie gedaan, een brede studie, waarin ook historie aan bod komt. Ik heb altijd een grote interesse gehad voor geschiedenis.”

Reisverslagen

Op www.bartlinssen.nl kun je de reisverslagen lezen van Bart. “Ik vind het mooi om zo toch mijn ervaringen vast te leggen. Je vergeet meer dan je denkt. Daarnaast help ik andere fietsers bij hun reisvoorbereidingen. Ik krijg regelmatig leuke berichtjes binnen van mensen die mijn website bezochten en er iets aan hadden of vragen stellen.”

De avonturen zijn soms best spannend. Zo stond Bart al eens oog en oog met een stel bavianen, grote blaffende honden, met kleine zwijnen en met een beer. Een andere keer sprong er een hert net langs zijn fiets door. Bart behield zijn kalmte en vervolgde, op een onopvallend moment, zijn weg. Zijn fiets was ongehavend. Nuchter legt hij uit: ‘’Wat heeft het voor zin om in paniek te raken? Je overlevingskans is het grootst als je de rust bewaart.’’

Jong geleerd, oud gedaan

“Hoe kan het dat Bart zo fietsgericht is? Barts eigen verklaring: “Als kind of puber werd ik niet zomaar overal naartoe gebracht, ik moest vaak fietsen. Ook naar concerten bij Spuugh in Vaals of wanneer ik op stap ging. Ook in de avond fietste ik, in de late uurtjes, naar huis. Ik was het gewend en vond het niet vervelend. Daardoor heb ik deze gewoonte ook in mijn volwassen leven overgenomen.’’

In de toekomst

“In de toekomst heb ik geen auto. Mijn vervoer is nog steeds een trekking bike. Er komt pas een auto voor mijn deur te staan als het een zelfrijdend ding is waar je met ogen dicht in zou kunnen zitten of waarin je een boek kunt lezen. Ik ben niet anti-auto overigens, ik zit ook wel eens bij een ander in de auto. Maar ik ben geen fan van vaak ermee moeten reizen. Ik moest vroeger altijd het raam openzetten om niet in slaap te vallen en ik vind het idee dat je in zo’n bak moet zitten niet prettig.

Ik neem liever de wereld in me op door buiten te zijn. In de frisse lucht, waar je vogeltjes hoort, met voorbijgangers kunt praten (ook op fietsvakantie) en waar je de natuur van dichtbij meemaakt. En het is geen fabeltje dat het minder regent in Nederland dan je denkt. Heb je al gekeken naar de website Het Regent Bijna Nooit? Dus: wat houdt je nog tegen? Wanneer spring jij op de fiets richting jouw kantoor?”